بیماری لثه که با عنوان ژنژیویت یا بیماری پریودنتال نامیده می‌شود، یک نوع عفونت است که در لثه‌ها، بافت‌های عمقی و استخوان‌های حمایت کننده از دندان‌ها ایجاد می‌شود. این بیماری‌ها می‌تواند برای کودکانی که بهداشت دهان و دندان را به طور صحیح رعایت نمی‌کنند اتفاق بیفتد. در صورتی که بیماری لثه درمان نشود نهایتاً می‌تواند منجر به از دست رفتن دندان شود. در این مقاله درمان بیماریهای لثه التهاب و تورم لثه در کودکان را توضیح خواهیم داد.
اگر گمان می‌کنید که کودکتان ممکن است به التهاب خفیف (ژنژیویت) یا شدید (پریودنتیت) لثه دچار شده باشد، در اسرع وقت یک نوبت مراجعه به دندانپزشک کودک خود تعیین کنید. متخصص دندانپزشکی کودکان می‌تواند مشکل کودک شما و شدت پیشرفت آن را تشخیص بدهد و درمان مناسب برای آن را توصیه نماید.
بیماری لثه در کودکان می تواند رشد دندان های دائمی را تحت تاثیر قرار دهد. برای پیشگیری از مشکلات جدی، درمان این عارضه اهمیت زیادی دارد. این بیماری انواع مختلفی دارد که در ادامه به آن می پردازیم.
این عارضه در کودکان شایع است و معمولا باعث تورم، قرمزی و خونریزی سریع لثه در کودک می شود. این عارضه با استفاده از مراقبت های روتین دهان و دندان، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن، قابل درمان و قابل پیشگیری است. عدم درمان این عارضه، باعث پیشرفت آن به شکل جدی تر بیماری می شود.
پریودنتیت تهاجمی موضعی در نوجوانان و بزرگسالان جوان دیده می شود و عمدتا مولار اول و دندان های نیش را تحت تاثیر قرار می دهد. مشخصه این عارضه با تحلیل شدید استخوان آلوئولار است و به طرز عجیب و غریبی، تشکیل پلاک و تارتار در بیمار بسیار اندک است.
از داروهای آنتی‌بیوتیک و داروهاي ديگر اغلب همراه با جرم‌گیری و تمیز کردن دندان‌ها به منظور متوقف ساختن روند گسترش عفونت و التهاب در دهان و درمان التهاب لثه استفاده می‌شود. داروهای آنتی‌بیوتیک در اشکال مختلفی شامل دهان‌شویه‌های پزشکی و ژل‌ها یا فیبرهای حاوی آنتی‌بیوتیک عرضه می‌شود. اين ژل‌ها در داخل پاکت‌های لثه‌ای گذاشته می‌شوند تا باکتری‌ها را به تدریج از بین ببرند و به بهبودی لثه‌ها کمک کنند.
برای درمان موارد پیشرفته بیماریهای پریودنتال ممکن است که دندانپزشک مجبور به باز کردن و تمیز کردن پاکت‌های لثه‌ای درگیر در بیماری داشته باشد. در این صورت دندانپزشک بعد از بریدن و تمیز کردن این پاکت‌ها با استفاده از بخیه بریدگی‌های لثه را به جای خود بر می‌گرداند تا به شکل محکم‌تری اطراف دندان را بپوشاند.
اگر شدت بیماری و تخریب بافت لثه بیشتر از آن باشد که بتوان آن را به وسیله بخیه محکم نمود، دندانپزشک قسمتی از بافت سالم لثه را از جای دیگری از دهان برمی‌دارد و آن را در جایی که لثه‌ها آسیب زیادی دیده است، پیوند می‌زند. این بافت پیوندی جایگزین بافت بیمار می‌شود و به محکم نگه داشتن دندان‌ها و بهبود زیبایی ظاهری آنها کمک زیادی می‌نماید.