اصطلاحات رایج دندانپزشکی - دندانپزشکی کودکان

آبسه دندان :

عفونت دندانی اغلب به دلیل مردن و متلاشی شدن عصب (پالپ) درون دندان در نوک ریشه ی دندان ایجاد می شود. آبسه دندان چرک‌هایی است که در ریشه دندان جمع شده و باعث عفونی شدن آن می‌شود و ممکن است در صورت عدم درمان به موقع بتواند به تدریج به فضاهای عمقی مانند فضاهای اطراف حلق، مجاری تنفسی و حتی اطراف مغز راه پیدا کند و موجب انسداد راه‌های تنفسی، درگیری مغز و مننژیت (التهاب پرده مغز) و آلوده کردن خون و حتی مرگ شود

اکلوژن دندان:

در دندانپزشکی به نحوه جفت شدن دندان ها بر روی یکدیگر حین استراحت و حین جویدن و بلعیدن اکلوژن گفته می شود و یکی از مهم ترین مسائلی است که یک دندانپزشک هنگام انجام هر ترمیم و یا بازسازی یک یا چند دندان به آن توجه می نماید. اکلوژن در ارتودنسی، پروتز، ترمیمی و سایر رشته های دندانپزشکی از اهمیت به سزائی برخوردار است

آرام بخش خوراکی:

آرام بخشی پیش از درمان به صورت قرص به بیمار داده می شود. بیمار همچنان کاملا آگاه است ولی کمتر از قبل اضطراب دارد.

آرام بخش وریدی:

نوعی نیمه بیهوشی که به عنوان آرام بخش استفاده می شود ولی بیمار را بیهوش نمی کند. از آرام بخش وریدی برای جراحی های ناخوشایند و طولانی مدت یا در صورت ترس بیمار استفاده می شود. فردی که آرامبخش به او تزریق شده معمولا دچار فراموشی می شود و اتفاقات قبل، حین یا بعد از فرآیند را بخاطر نمی آورد.

آمالگام دندانی (آلیاژ جیوه با چند فلز دیگر):

آمالگام دندانی ترکیب نصف به نصف از جیوه ی مایع و پودر نقره، مس، قلع، روی و سایر فلزات است. آمالگام به دندان نمی چسبد، بنابراین حفره ها به نحوی تراش می خورند که پس از سفت شدن آمالگام بتوانند آن را در خود نگه دارند.  نگرانی هایی در مورد استفاده از این فلزات، بخصوص جیوه در آمالگام دندانی برای سلامتی وجود دارد.

اچ کردن:

استفاده از ژل اسیدی برای ایجاد سطح سخت روی مینای دندان یا عاج دندان که رزین ها روی آن بچسبند.

اختلالات مفصل فکی (TMJ):

مفصل فک جایی است که فک پایینی به استخوان معبدی جمجمه می رسد. واژه ی اختلالات به این حقیقت بر می گردد که مفصل برخی افراد ممکن است هنگام باز و بسته کردن دهان صدای کلیک مانندی بدهد یا در باز کردن دهان محدودیت داشته باشند و فک پایین آن ها در حین باز و بسته شدن انحراف داشته باشد و گاهی روی هم قفل شود. گاهی این مشکل با درد و سر درد همراه است.

به علت آن که برای بررسی ایمنی و تاثیر اکثر روش های درمانی مفصل فک و اختلالات عضلانی، مطالعات بیشتری لازم است، افراد متخصص استفاده از اغلب روش های درمانی محافظه کارانه و برگشت پذیر احتمالی را توصیه می کنند. بافت های صورت، فک، و یا مفصل در درمان های محافظه کارانه مورد تهاجم قرار نمی گیرد و شامل جراحی هم نمی باشد. درمان های برگشت پذیر باعث ایجاد تغییرات دائمی در ساختار و یا موقعیت فک و یا دندان ها نمی شوند. حتی زمانی که اختلالات مفصل فکی – گیجگاهی دائمی باشد، اکثر بیماران هنوز به درمان های نوع تهاجمی نیاز ندارند.

ارتودنتیک (ارتودنسی):

“ارتو” به معنی درست کردن و “دنت” به معنی دندان است. این دندانپزشکان اغلب متخصصینی هستند که دندان ها را با استفاده از براکت های ارتودنسی صاف می کنند. آن ها این کار را توسط گسترش قوس های دندانی یا کشیدن بعضی دندان ها برای باز کردن فضا انجام می دهند. ارتودنسی ممکن است ثابت یا متحرک باشد.

اشعه ی ایکس در دندانپزشکی:  

نوعی تابش الکترومغناطیسی که می تواند به بافت نرم و استخوان نفوذ کند و روی فیلم عکاسی یا صفحات حساس به نمایش در بیاید. اشیاء متراکم تر به رنگ سفید در می آیند (بدلیل اینکه آن ها راه عبور اشعه ی ایکس را می بندند) و اشیاء کمتر متراکم به رنگ سیاه در می آیند. پس پرکردگی های ریشه و پرکردگی های فلزی سفید و حفره های درون استخوان یا نواحی اطراف ریشه ها سیاه بنظر می آیند.

ایمپلنت ها:

فلزی اغلب از فلز تیتانیوم برای قرار دادن به جای ریشه ی دندان ها بکار می روند (که نباید آن ها را با پست که درون ریشه ی دندان قرار می گیرد اشتباه گرفت). می توان از ایمپلنت ها برای تقویت روکش، بریج (پل دندانی) یا دندان مصنوعی استفاده کرد.

اندودنتیست:

دندانپزشک متخصص در امور پر کردن ریشه، جراحی رتروگراد ریشه و درمان مجدد پرکردگی هایی که موفق نبوده اند.

اینله (ترمیم دندان):

 ترمیم (اغلب طلا یا سرامیک) که اغلب در لابراتوار دندانپزشکی ساخته می شود و در محل مورد نظر در دندان چسبانده می شود. نیاز به قالب گیری، دو بار مراجعه به دندانپزشکی و پرکردگی های موقت در خلال این مدت دارد، مگر اینکه بلافاصله در محل، توسط دستگاه مخصوص از طریق یک تصویر اسکن شده از دندان ساخته شود. اینلی و آنلی که به آنها به ترتیب اینله و آنله نیز گفته می‌شود، ترمیم‌های دندانی هستند که همانند پر کردن دندان برای ترمیم دندان‌های پوسیده استفاده می‌شود. در برخی موارد اینلی / آنلی روش محافظه ‌کارانه و مناسب‌تری نسبت به روکش کردن دندان می‌باشد. اینلی یا آنلی که به آن‌ها پر کردن غیرمستقیم نیز گفته می‌شود، راه حلی محکم‌تر و بادوام‌تر برای ترمیم پوسیدگی دندان و آسیب‌های مشابه می‌باشد. این ترمیها از نظر عملکردی و زیبایی بسیار مناسب هستند.

بی حسی موضعی در دندانپزشکی:  

اغلب شامل نورآدرنالین (نور اپی نفرین) می شود که بی حسی را برای مدت بیشتری موثر نگه دارد- و از خونریزی بیش از حد حین جراحی یا کشیدن دندان جلوگیری کند. برخی افراد ممکن است به بی حسی موضعی عکس العمل بدی نشان دهند، مخصوصا اگر بطور مستقیم به رگ ها تزریق شده باشد (راه دقیقی برای شناسایی آن نیست). بی حسی موضعی از طریق بستن موقت راه انتقال سیگنال های عصبی عمل می کند.به روشهایی گفته می‌شود که حس را در بخشهای خاصی از بدن از بین می‌برد. هدف از این کار ایجاد بی دردی موضعی است یعنی از بین بردن حس درد اگرچه دیگر حسهای محیطی هم ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. این روش‌ها درد و استرس جراحی (مانند دندانپزشکی) را کاهش داده و در بسیاری از شرایط مانند سزارین نسبت به بیهوشی عمومی امن تر بوده و برتری دارد. همچنین بی‌حسی موضعی برای کاهش درد غیرجراحی و برای اینکه تشخیص علت دردهای مزمن آسانتر شود کاربرد دارد.

بی حسی نسبی در دندانپزشکی:

مخلوط گاز دی نیتروژن مونوکسید و اکسیژن مورد استفاده برای زنان باردار. این نوع بی حسی اضطراب و درد را کاهش می دهد اما همچنان بی حسی موضعی نیاز است.

بیماری لثه:

با اینکه بیماری لثه با التهاب همراه است ولی مساله ی اصلی این است که به تدریج استخوانی که دندان ها را در فک نگه می دارد از بین می برد. پلاک در شکافی که لثه و دندان بهم می رسند برجا می ماند و منجر به التهاب می شود، که اگر در طی یک دوره ی زمانی برداشته نشود می تواند منجر به روند مخرب تدریجی شود. هر چه زمان می گذرد این مشکل باعث از بین بردن دندان از زیر می شود، و سرانجام منجر می شود که بجای درمان پوسیدگی دندان، دندان نیاز به کشیدن داشته باشد. این بیماری اغلب تا رسیدن به مراحل نهایی بدون درد یا علائم خاصی باقی می ماند. بیماری لثه یکی از عوامل اصلی بوی بد دهان است. همچنین مشخص شده است که این بیماری با بیماری هایی مثل بیماری قلبی و پره اکلامپسی از طریق مسمومیت سیستمیک بدن در ارتباط است.

بیماری لثه (Periodontal disease): رجوع شود به بیماری لثه پالپ: رجوع شود به عصب پرسلن ترکیبی با فلز

روکش PFM در دندانپزشکی:

نوعی ماده ی روکش و بریج که استحکام اساسی از طریق ساختار فلزی و سپس پرسلن پخته شده روی آن بمنظور زیبایی بدست می آید. پر کردن ریشه: رجوع شود به درمان اندودنتیک.

پر کردن ریشه بصورت رتروگراد: زمانی استفاده می شود که دسترسی طبیعی به سیستم کانال ریشه توسط پست ها مختل شده است. این روش شامل یک نیمه جراحی و برداشتن نوک ریشه ی دندان، پاک سازی و بستن آن است. 

پروسرا:

نوعی ماده ی روکش زیبایی که “هسته”ی اساسی از ماده ی آلومینیوم یا زیرکونیوم را وارد می سازد تا به تقویت و سپس لایه دهی به پرسلن معین برای زیبایی سطحی بپردازد.

پریودنتیست:

“پری” به معنی اطراف و “دنت” به معنی دندان است. پریودنتیست ها متخصصینی هستند که به درمان تمامی جنبه های بیماری لثه می پردازند. این کار ممکن است شامل پاک سازی زیر لثه (که به نام پرداخت ریشه شناخته می شود) و/یا جراحی لثه شود.پریودنتیست به زبان ساده متخصص بیماری و مسائل مربوط به لثه است. این متخصص دوره آموزش خاصی در رابطه با پریودنتیت گذرانده است که بر روی بافت نرم و استخوان تمرکز دارد. دندانپزشک عمومی می تواند بیماری لثه را از طریق جرم گیری عمیق، روت پلنینگ، اسکیلینگ و درمان آنتی بیوتیکی درمان کند. اما برای درمان مراحل پیشرفته بیماری لثه باید به پریودنتیست مراجعه کنید. این نوع درمان ها از حوزه درمانی دندانپزشک عمومی خارج است.

یکی از تفاوت های اصلی بین دندانپزشک و پریودنتیست آن است که دندانپزشک معمولا بیماری لثه و پریودنتیت (بیماری پیشرفته لثه) را تشخیص می دهد. اما این متخصص لثه است که در مسیر درمان و پیشگیری بیماری بافت های نرم شما را همراهی خواهد کرد.

پست ها در دندانپزشکی:  

معمولا به صورت پیش ساخته یا پست ریختگی هستند. این پست ها درون کانال های پر شده ی ریشه ی دندان مرده قرار می گیرند تا از روکش یا بریج حمایت کنند. برخی پست های غیر فلزی هم اکنون در دسترس هستند.

پلاک در دندانپزشکی:

رسوب نرم غذاها یا باکتری مرده. با مسواک زدن موثر می توان آن را از بین برد.پلاک یک لایه یا قشر نازک و چسبناک است که روی دندان هایتان می چسبد و میلیون ها باکتری را در بر می گیرد. اگرپلاک ها از طریق مسواک زدن مرتب و استفاده از نخ دندان تمیز نشوند، باکتری های موجود در پلاک سبب پوسیده شدن دندان ها و بروز بیماری های لثه می گردند.

پوسیدگی دندان (Dental Caries):  

این کلمه در واقع اصطلاح دقیق و تخصصی برای پوسیدگی دندان (Decay) است. اسید تولید شده توسط باکتری فعال در قند، مینای دندان را نرم می کند و به باکتری اجازه می دهد تا به عاج داخلی دندان نفوذ کند، جایی که پوسیدگی اغلب تا زمانی که روی پالپ داخلی (عصب) اثر نگذاشته و موجب ایجاد درد و/یا عفونت نشده بدون علائم باقی می ماند.

پین ها:

زمانی بکار می روند که یک گوشه یا یک نوک دندان از بین رفته باشد. کار پین ها در واقع تقویت مواد پرکردگی است. پین ها ممکن است باعث ترک خوردن داخلی دندان و از بین رفتن عصب شود.پين يك پيچ خيلي كوچك است كه در بخشهايي از تاج دندان پيچ مي‌شود تا به تأمين گير يك ترميم كمك كند.دو نوع پین داریم یکی پین هایی که داخل کانال دندانهای درمان ریشه شده ( عصب کشی شده) گذاشته می شود ونوع دوم  پینهای داخل عاجی  است که در دندانهای زنده و درمان ریشه نشده گذاشته می شود.

پین ها در دندانهايی كه تخريب زيادی داشته‌اند و بافت سالم كمي از دندان باقی مانده است كاربرد دارد.

پیوستگی شیمیایی (چسباندن دندان):

اغلب به همراه مواد اچ کننده مورد استفاده قرار می گیرد. ژلی اسیدی روی دندان قرار داده می شود که باعث زبری میکروسکوپی مینای دندانی می شود که قرار است رزین مایع رویش قرار داده شود و اغلب اوقات با نور ست می شود. این کار باعث می شود سایر مواد پرکردگی رزینی به دندان پیوند بخورند (بچسبند). از این روش برای چسباندن مواد به عاج دندان نیز استفاده می شود.

تداخل:

بدین معنی که دندان ممکن است در هنگام جویدن با فک بالا یا پایین برخورد کند و موجب مشکلات TMJ شود و/یا اینکه منجر به آسیب رسیدن به دندان درگیر شود

تزریق ماده ی بی حسی از طریق انسداد عصب از ریشه:  بیشتر مواقع برای اشاره به بی حسی دندان های فک پایین بکار می رود، که شامل تزریقی است که نیمی از فک پایین را بی حس می سازد. فک پایین ، بر عکس فک بالابسیار ضخیم تر است و به ماده ی بی حس کننده اجازه نمی دهد که به درون استخوان نفوذ کند، بنابراین باید عصب را از عقب دهان، در جایی که وارد استخوان فک می شود بی حس کرد.

جرم دندانی:

پلاکی است که رسوب کرده و سفت شده است. برداشتن تخصصی این پلاک نیاز به دندانپزشک یا متخصص بهداشت دارد.جرم دندان در حقیقت جرم تجمع محکم و سخت شده پلاکهای میکروبی است که به دندانها چسبیده‌اند و با مسواک زدن نیز تمیز نمی‌شوند. هدف از مسواک زدن حذف لایه میکروبی فوق (پلاک میکروبی) است. پلاک میکروبی نه تنها باعث پوسیدگی دندان می‌شود، بلکه فعالیت میکروبهای موجود در آن باعث آسیب به لثه و ایجاد التهاب در ناحیه لثه (ژنژیویت) نیز خواهد شد. اگر شخصی خوب مسواک نزند، پلاکهای میکروبی کاملاً حذف نمی‌شوند و به تدریج بر ضخامت آنها افزوده می‌شود، پلاکهای میکروبی ضخیم شده، تحت تأثیر کلسیم بزاقی می‌توانند به مواد معدنی موجود در دندان اتصال شیمیایی پیدا کنند. این فرایند منجر به تشکیل جرم می‌شود. یعنی یک جسم سخت غیر از دندان در کنار دندان تشکیل می‌شود که از طریق کلسیم بزاقی، اتصال ضعیفی به دندان پیدا می‌کند. اتصال به دندان در حدی قوی نیست که نتوان آن را توسط ابزار دندانپزشکی جدا کرد، اما آن قدر قوی هست که با مسواک زدن یا شستشو قابل پاک شدن نباشد.

درمان عصب کشی (اندودنتیک):

“اندو” به معنای “درون” و “دنت” به معنای “دندان” می باشد. این درمان شامل پاک سازی تمام ذرات زنده ی درون سیستم ریشه ی دندان، ضدعفونی و پر کردن تمام فضا با ماده ی پر کننده ی غیر زنده می شود. پس از درمان، دندان ها ضعیف می شوند و تغییر رنگ می دهند و ممکن است نیاز به روکش یا پوششی برای محافظت از آن ها در مقابل شکستگی احتمالی باشد. همچنین باید توجه داشت که دندانی که ریشه اش پر شده می تواند مانند یک منبع عمل کند و باکتری در درون عاج دندان و اطراف آن بدون تشخیص رشد کند و همچنین کانال های فرعی دندان ها هم به صورت غیر هوازی در بیایند و همانند منبعی برای سموم و باکتری درون بدن عمل کنند.

دندان های آسیای بزرگ:  

دندان های بزرگ خلفی که برای جویدن و خرد کردن غذا بکار می روند. اولین دندان آسیای بزرگ بزرگترین بخش کار را انجام می دهد. دندان های آسیای بزرگ معمولا سه تا چهار ریشه دارند، ولی ممکن است این ریشه ها در برخی دندان ها بهم چسبیده باشند.سه دندان آخر در طرفین فک‌های بالا و پایین، دندان‌های آسیاب بزرگ هستند که تعداد آنها جمعاً به ۱۲عدد می‌رسد که به ترتیب آسیاب اول، دوم و سوم نامیده می‌شوند. دندان‌های آسیاب اول، دقیقاً کنار دومین دندان آسیاب کوچک قرار دارد و به دندان‌های آسیاب ۶سالگی هم معروف می‌باشد.

دندان پیش آسیا:

اصطلاح رایج آمریکایی برای دندان آسیای کوچک. این دندان ها دو نوک هلالی دارند و بین دندان آسیای بزرگ (خلفی) و دندان نیش قرار می گیرند. بطور کلی در اغلب افراد هشت دندان پیش آسیا وجود دارد- دو تا در سمت راست و دو تا در سمت چپ هم در فک بالا و هم در فک پایین. اگر دهان را به چهار قسمت تقسیم کنیم در هر ربع دهان معمولا یکی از دو دندان پیش آسیا کشیده می شود تا در افرادی که مشکل تجمع (ازدحام) دندانی دارند بتوان از درمان ارتودنسی برای هم تراز کردن دندان ها استفاده کرد.کنار هر دندان نیش، دو دندان آسیاب کوچک (جمعا ۸عدد) قرار دارند که فاصله بین دندان‌های نیش تا دندان‌های آسیاب بزرگ را پر می‌کنند. سطح روی آنها پهن و تخت و لبه‌های آنها تیز و عاج دار می‌باشد. دندان‌های آسیاب کوچک کنار نیش‌ها، دو ریشه‌ای و دندان‌های آسیاب کوچک کنار آسیاب‌های بزرگ، تک ریشه‌ای هستند. در فک پایینی، تمامی دندان‌های آسیاب کوچک، تک ریشه‌ای می‌باشند.

دندان ثنایا:

چهار دندان قدامی فک بالا و فک پایین که تیغه مانند هستند و برای گاز گرفتن بکار می روند. دندان شیری: 20 دندان نوزاد از سن 5 تا 13 سالگی با 32 دندان دائمی جایگزین می شوند.نسبت دیده شدن دندان های ثنایا تاثیر زیادی در زیبایی دندان ها دارد.هر فردی بطور طبیعی دارای چهار دندان ثنایا در فک بالا و چهار دندان ثنایا در فک پایین است. دندان های ثنایای بالا در هنگام لبخند دیده می شوند و اثر قابل توجهی در زیبایی آن دارند. در فک بالا دو دندان ثنایای بزرگتر که در وسط قرار گرفته اند دندان های ثنایای میانی و دو دندان ثنایای کوچکتر که در طرفین این دندان های بزرگتر قرار گرفته اند دندان های ثنایای کناری هستند. در یک لبخند زیبا تمام قسمت های دندان های ثنایای بالا مشاهده می شوند.

دندان عقل:

دندان های عقل آخرین دندان هایی هستند که در می آیند (دندان ها ی آسیای بزرگ سوم) و اغلب جای کافی برای آن ها وجود ندارد، یعنی ممکن است نهفته باشند و نیاز به کشیدن وجود داشته باشد.

دندان نیش:

اصطلاحی انگلیسی برای آنچه در زبان آمریکایی Cuspid نامیده می شود. دندان تیز بزرگ که در کنار دندان های پیشین قرار گرفته است و برای جویدن گوشت استفاده می شود و در بیشتر حیوانات گوشتخوار نیز دیده می شود.

رسوب (جرم):

واژه ی رایج برای جرم calculus. پلاک رسوب کرده که نیاز به از بین بردن تخصصی دارد.

روکش دندان:

رجوع شود به کلاهک محافظ دندانی (روکش).

روکش موقت دندان:

از پلاستیک ساخته شد و با سمان موقت در جای خود قرار می گیرد تا ترمیم دائمی آماده شود (یا نحوه ی بهبود ارزیابی شود، یا غیره).

زیرکونیوم:

بروزترین ماده ی روکش دندانی زیبایی است. بخش داخلی روکش از زیرکونیوم ساخته شده که سفید است و به خوبی قرار می گیرد و می تواند فشارهای محتمل درون دهان را تحمل کند و بعد با پرسلن برای بدست آوردن زیبایی مطلوب پوشیده می شود.

سایش دندانی:

معمولا به دلیل مسواک زدن ایجاد می شود.

سایش (شیمیایی) دندانی:

به اثر ترکیبی نرم شدن دندان با غذاها و نوشیدنی های اسیدی و/یا داروها که اغلب با مسواک زدن بیش از حد همراه است اطلاق می شود.

سرامیک:

مواد ترمیم کننده ی شیشه مانندی هستند که می توان آن ها را ترمیم یا آسیاب کرد یا یک متخصص می تواند با استفاده از سرامیک پودر شده در لابراتوار آن را بسازد و سپس بپزد.

سفید کردن دندان:

سفید کردن دندان را می توان در مطب توسط نور و قرار دادن دقیق ژل یا در خانه توسط تری هایی که مخصوص هر فرد ساخته می شوند و ژل انجام داد. ماده ی سفید کننده به درون دندان نفوذ می کند، ولی با این حال هیچ آسیب بلند مدتی در این مورد مشاهده نشده است. برخی از حساسیت بعد از سفید کردن دندان شکایت می کنند. با اینکه اثرات بلند مدت سفید کردن دندان هنوز بطور کامل مشخص نشده ولی مسلما این کار بسیار کم ضررتر و موثرتر از دیگر روش های درمان دندان تغییر رنگ داده شده، است.

سینوس در دندانپزشکی:  

دو معنی دارد. یکی حفره های پر شده از هوای درون جمجمه، یعنی : سینوس فک فوقانی یا سینوس پیشانی، و دیگری، عفونتی که از طریق یک کانال یا شبکه از داخل دندان به بیرون به سمت استخوان تخلیه می شود و مانند یک جوش بنظر می آید. این عفونت ها می توانند داخل دهانی باشند یا از طریق پوست به بیرون تخلیه شوند.

عاج دندان:

همان عاج درون دندان است. عاج یک ماده ی سخت زنده است که توسط تعداد زیادی لوله های کوچک بوجود آمده است که از عصب و منبع تامین خون در مرکز دندان به سمت مینای دندان و سطح ریشه تشعشع می کنند. پوسیدگی (Dental Caries) اغلب به مینای دندان نفوذ می کند و سپس از عاج دندان سر بیرون می آورد.

عصب:

بخش زنده ی داخلی دندان (به نام پالپ هم شناخته می شود) که شامل اعصاب، خون و عروق لنفاوی و باقیمانده ی بافت هایی می شود که در اصل دندان را شکل می دهند. ممکن است بمیرد و در مواقع خاص نیاز به کشیدن یا پرکردگی ریشه داشته باشد.

قطع نوک (apex) ریشه ی دندان:

یک نیمه جراحی است که در آن نوک ریشه ی عفونت کرده برداشته می شود و کانال ریشه ی دندان پر می شود. در طول تاریخ بطور مداوم از آمالگام دندانی استفاده می شد و اغلب از جایی که دسترسی به بالای دندان به دلیل پست ها یا روکش ها یا جایی که پر کردن ریشه ناموفق بوده صورت می گیرد.

کامپوزیت دندان:  

ماده ی پر کننده ی هم رنگ دندان که شامل ذرات شیشه ای در یک رزین پلاستیکی می شود. معمولا به کامپوزیت نور فرابنفش تابانده می شود ولی در برخی انواع دیگر کامپوزیت می توان آن را با مخلوط دو خمیر هم فعال کرد.

کلاهک محافظ دندان (روکش):

واژه ی مترادف روکش، که از جنس سرامیک یا طلا ساخته شده و یا دارای ساختار درونی فلزی است (بمنظور ایجاد استحکام) که با پرسلن یا چینی (بمنظور حفظ زیبایی) پوشیده شده است. معمولا از کلاهک یا روکش برای پوشش دادن و محافظت از دندان های شکننده، دارای پرکردگی های وسیع یا دندان های عصب کشی شده بمنظور حفاظت از دندان و/یا بهبود ظاهر آن بکار می رود.

کیست در دندانپزشکی:

حفره ی پر شده از مایع که درون استخوان فک شکل می گیرد و اغلب درون یک کیسه ی غشایی قرار دارد. بدن تلاش می کند تا سدی ایجاد کند و ماده ی عفونی را در بر بگیرد. این اقدام می تواند با علائم بیماری یا بدون علائم بیماری باشد.

گرانولوم:  

اغلب عفونتی مزمن در اطراف ریشه ی دندان است. زمانی که بدن تلاش می کند تا از انتشار مواد سمی درون دندان جلوگیری کند، یک کیست از بافت فیبری عفونی بوجود می آورد.

گلاس آینومر:  

ماده ی مخصوص پرکردگی که شامل ذرات شیشه ای است که در ژل های اسیدی حل شده اند تا ماده ی پرکردگی جامد هم رنگ دندان را شکل دهند. استحکام ساختاری آنچنانی ندارد ولی به عاج دندان پیوند می خورد. معمولا در دندان های شیری بکار می رود. آزاد کننده ی فلوراید است.

لاینینگ (کف بندی):

 لایه ی نازکی از مواد که روی کف حفره قرار می گیرد تا از پالپ محافظت کند. برخی نگرانی ها در مورد مسمومیت و/یا حساسیت به برخی مواد بکار رفته در مواد لاینینگ وجود دارد.

مینای دندان:

بخش قابل رویت دندان. این لایه ی مرده ی به شدت رسوب کرده عاج زنده ی دندان را پوشش می دهد و سخت ترین ماده در بدن انسان است.